Jacek Krzykała (ur. 3.07.1976) – obrońca (190 cm), były reprezentant Polski. Do Wrocławia trafił w 1995 roku i już w swoim inauguracyjnym sezonie w Śląsku zdobył mistrzostwo kraju. Podczas 6 lat spędzonych w zespole „Trójkolorowych” (1995–00) był podopiecznym Arkadiusza Konieckiego, Jerzego Chudeusza, Andreja Urlepa i Mulego Katzurina. Przez ten czas zdobył łącznie 4 złote medale ekstraklasy. Do Śląska wrócił po 8 latach, aby wystąpić w meczu o brąz Dominet Bank Ekstraligi – dla „Wojskowych” ostatnim meczu rozgrywek 2007/08. Krzykała wszedł na parkiet 3 minuty przed końcem i rzucił 2 punkty. WKS pokonał Polpak Świecie 87:67 i mógł cieszyć się ze swojego ostatniego medalu PLK na 13 lat. Po tym starciu „Krzykacz” zakończył sportową karierę i został trenerem grup młodzieżowych Śląska (tę funkcję pełni do dziś). Broniąc jego barw jako koszykarz, zdołał osiągnąć sporo sukcesów:

● 4 mistrzostwa Polski (1996, 1998–00)
● brąz mistrzostw Polski 2008
● Puchar Polski 1997
● Superpuchar Polski 1999
● 2 ćwierćfinały Pucharu Saporty (1998, 2000)
● 1/16 finału Pucharu Saporty 1998/99

Krzykała jest autorem najsłynniejszego rzutu w historii polskiej koszykówki. Pamiętny „Rzut Krzykały” miał miejsce 3 października 1998 roku, kiedy WKS grał na wyjeździe z Nobilesem Anwilem Włocławek. Po tym, jak „trójkę” trafił Roman Prawica, jego Anwil prowadził 88:86 – do końca meczu pozostała niecała sekunda. Trener Urlep wziął przerwę na żądanie, po której Krzykała trafił za 3 punkty przez trzy czwarte boiska! Śląsk wygrał 89:88 i po raz kolejny zagrał na nosie włocławskich kibiców (poniżej materiał z komentarzem Ryszarda Łabędzia).

„Rzut Krzykały” 2 widzieliśmy, gdy 11 marca 2006 były obrońca 18-krotnych mistrzów Polski przyjechał do Wrocławia ze Stalą Ostrów Wlkp., w której grał w latach 2000–02 i 2004–07. W ostatniej akcji meczu – przy remisie 58:58 – „Krzykacz” trafił z półdystansu równo z syreną końcową. Stal wygrała 60:58 (materiał nr 2).

Z Orzełkiem na piersi rozgrywający wystąpił 9 razy.

Zdjęcie: „Gazeta Wrocławska”